در تقویم ایران باستان، هر 365 روز را یک‌سال می‌گویند و با گذشت هر 120 سال، نوروز به‌مدت یک ماه جلوتر می‌آمد، اما
 |
پس از وروداسلام به ایران، تقویم هجری قمری رایج شد، دراین تقویم هر 355 روز، یک سال کامل محسوب‌می‌شود، این تقویم تا سال 1304 شمسی درکشور رایج بود، اما در یازدهم فرودین سال1304 تصویب شد، که تقویم شمسی باید درایران رایج شود. در زمان (ملکشاه سلجوقی) بودکه تعدادی از دانشمندان از جمله (عطارنیشابوری)، مامور شد تا تقویمی تنظیم کنند که‌تقویم جلالی یا ملکشاهی نام گرفت و در آن‌مصوب شد که نوروز از ابتدای فصل بهار آغاز شودو سال قدیم جای خود را به سال جدید بدهد واین مراسم به جشن ملی ایرانیان تبدیل شد. اززمانی که این آیین در ایران رسم شد، افراد،خانه‌های خود را پاک می‌کنند و فرش‌های پاک وتمیز می‌گسترانند و لباس‌های جدید خود رامی‌پوشند و با (چهارشنبه‌سوری) به پیشواز سال‌جدید می‌روند. از همان دیرباز، یکی مانده به‌نوروز، زنان به بازار می‌رفتند و لباس عیدشان رامی‌خریدند، پارچه‌هایی معمولا خریداری‌می‌کردند که دارای رنگ‌های روشن و سرخ یازرد باشد و معتقد بودند اگر لباس را خودشان‌بدوزند پارچه آن را روزهای دوشنبه یا جمعه‌قیچی کنند و نیز معتقد بودند که روز پنجشنبه‌ساعت سنگین است و لباس مدتی روی دست‌می‌ماند تا دوخته شود، روز سه‌شنبه اگر بریده شودنصیب دزد خواهد شد و روز چهارشنبه می‌سوزد.
اناهیتا خ ::: یکشنبه 86/8/27::: ساعت 5:58 عصر
